بسم الله الرحمن الرحیم
خیال می‌کنی نمازهایی که می‌خانی 2 زار نمی‌ارزد، و می‌ترسی از آن حدیث که فرمود: من ساو یومین فلیس منّا .... داری برای چندمین بار طی 2 سال و اند گذشته، نوشته های چند سال قبلت را نگاه می کنی ، که بدهیشان برای چاپ ، خوش حال می‌شوی از این که باز هم بعضی‌هاشان اصلاح می‌شوند، بعضی‌ها را هم احساس می کنی باید پاک کرد، و بعضی دیگر را می توانی کلی توضیح برایشان اضافه کنی و به اصطلاح توسعه‌یشان بدهی. خوش‌حال می‌شوی که از آخرین باری که می‌خاندیشان، باز هم تغییر کرده ای و به وضوح می‌بینی که به جلو رفته‌ای. ولی، کمی که می‌اندیشی، می‌فهمی می توانستی خــــــــــــــــــــــــــــــــــیلی جلوتر باشی... و می‌فهمی که انّ الانسان لفی خُسر...
